Καρπενήσι! Ένα παραμύθι για όλους…

Καρπενήσι! Ένα παραμύθι για όλους…

Παραδοσιακά ταβερνάκια, τουριστικά μαγαζιά, ένα χιονοδρομικό κέντρο και «far west» πάρκα ανεπανάληπτης περιπέτειας στην Ευρυτανία. Το Καρπενήσι μάς προτρέπει ν’ αφήσουμε πίσω μας τα βουνά και τα… λαγκάδια και να χαρούμε για λίγο τη ζωή μιας μοντέρνας πρωτεύουσας.

Καρπενήσι ίσον χιονοδρομικό. Ή, τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Αγγίζοντας τα όρια της πρωτεύουσας της Ευρυτανίας, μετά από 293 χλμ. οδήγησης, η εικόνα της αλπικής πόλης που περίμενα ν’ αντικρίσω φανερώθηκε στον ανηφορικό δρόμο προς την κεντρική πλατεία. Στ’ αριστερά μου, ένα τεράστιο οικοδόμημα με κωνική σκεπή -σαν μεγάλο σαλέ- έκανε την εμφάνισή του.

Δυστυχώς, το «σήμα κατατεθέν» μού εγκαταλείφθηκε πριν καλά καλά ολοκληρωθεί και μέχρι σήμερα παραμένει ανεκμετάλλευτο, καθώς χρησιμεύει μόνο ως χώρος στάθμευσης…

Βγάζοντας από το μυαλό κάθε προσδοκία ν’ αντικρίσω έναν ελβετικού τύπου παράδεισο, είπα να πάρω τα πράγματα από την αρχή και ν’ αφήσω το Καρπενήσι να ξετυλίξει τα μυστικά του. Την επόμενη μέρα, με καθαρό μυαλό, και όντας απόλυτα «ανοιχτή» σε «δονήσεις» και θεάματα, θα την αφιέρωνα στο Καρπενήσι!

Πάμε Πλατεία…

Το μοναδικό «νησί» της Ελλάδας που δεν βρέχεται από τη θάλασσα βρίσκεται «χωμένο» στις νότιες πλαγιές του όρους Βελούχι. «βλέπει» στην κοιλάδα του Καρπενησιώτη και αποτελεί ορμητήριο για όλες τις διαδρομές στην Ευρυτανία. Στην πλειονότητά τους τα σπίτια του είναι νεόχτιστα, κομψά, με κεραμοσκεπές, αφού η πόλη υπέστη όχι μία, αλλά δύο ολοκληρωτικές καταστροφές· από τους Γερμανούς το ’44 και ξανά 22 χρόνια μετά, από τον μεγάλο σεισμό του ’66.

Ανυπομονούσα να δω από κοντά κάθε γωνιά και, με αφετηρία την κεντρική πλατεία Μάρκου Μπότσαρη, ξεκίνησα το περπάτημα! Τα μαρμάρινα πλακάκια της ήταν χρωματισμένα με ημικυκλικά μοτίβα και τα τραπεζάκια των μικρών cafes άρχιζαν να κατακλύζονται από «αγουροξυπνημένους». Η βρύση με τα λιοντάρια, κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο, πρόσφερε νερό σε περαστικούς και σκιά σε οδοιπόρους. Πλατιά σκαλιά οδηγούσαν στον ορατό από κάθε σημείο καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας, ίσως το μοναδικό κτίσμα με ιστορία τεσσάρων και πλέον αιώνων. Στα δεξιά μου χαιρέτισα την προτομή του ιδρυτή του, Eυγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού, και μετά έστρεψα βλέμμα και σώμα προς τον πιο εμπορικό δρόμο στο Καρπενήσι. Στην οδό Ζηνοπούλου, φαγάδικα, καφετέριες και τουριστικά μαγαζιά απαρτίζουν την πιο δημοφιλή αγορά, με ντόπιους και επισκέπτες να συναντιόνται στα στενά της.

Bar Avenue!

Ακολουθούν, παραταγμένοι στη σειρά, οι «άρχοντες» της νύχτας· δημοφιλή cafe-bars που συγκεντρώνουν πλήθος επισκεπτών. Όταν τα φώτα στο Καρπενήσι ανάβουν γεμίζουν ασφυκτικά, μεταμορφώνοντας τον πολύβουο -το πρωί- δρόμο σε αναμφισβήτητη after dark «μπαρότσαρκα» της πόλης…

Λίγο χαμηλότερα, στο Βελούχι, προσπέρασα παραδοσιακά προϊόντα κάθε λογής και παρακάτω έκανα μια στάση σ’ ένα από τα ντιζαϊνάτα cafe. Προτού πάρω το δρόμο της επιστροφής για την πλατεία, έκλεισα το ραντεβού μου με τις πρώτες νιφάδες χιονιού σε μία από τις 11 πίστες του χιονοδρομικού, το οποίο ακόμα βρισκόταν σε «χειμερία νάρκη»…

Στην οδό Ε. Αντιστάσεως (συνέχεια της Ζηνοπούλου) βρισκόταν το επόμενο δημοφιλές σταυροδρόμι. Απέναντι από τη Νομαρχία, ακόμα ένα trendy και παρεΐστικο cafe, με «κοίταζε» από τον δεύτερο όροφο, αλλά δεν ενέδωσα στον πειρασμό για έναν ακόμα freddo. Μετά την πλατεία Κατσαντώνη, έστριψα αριστερά προς Κεφαλόβρυσο.

Στα Πέριξ

Δύο ήταν οι επιλογές που παρουσιάζονταν μπροστά μου στο τέρμα του δρόμου. ευθεία για Κεφαλόβρυσο ή δεξιά για Προυσό. Αρχικά προτίμησα το πρώτο, ώστε να φτάσω -φυσικά με αυτοκίνητο- στον γεμάτο πλατάνια χώρο αναψυχής, 2 χλμ. έξω από το Καρπενήσι. Εκεί λειτουργεί το πέτρινο cafe-εστιατόριο Κεφαλόβρυσο, δίπλα σε λιμνούλες με πάπιες και βρύσες με τρεχούμενα νερά. Ακριβώς δίπλα, στο εκτροφείο πέστροφας του 1965, η «ψαριά» που διατίθεται σε εμπόρους και ιδιώτες άνοιξε την όρεξή μου…

Έχοντας αποφασίσει να τελειώσω την περιήγησή μου με country στυλ, επέλεξα οδηγηθώ προς τον Προυσό και -γυρνώντας πίσω- κατευθύνθηκα προς τα 18 καταπράσινα στρέμματα του Saloon Park, 4 χλμ. μακριά από το Καρπενήσι. Από το ξύλινο deck του σαλέ, ατενίζοντας αλογάκια να καλπάζουν και μικρούς ή μεγαλύτερους επίδοξους τοξοβόλους να προσπαθούν να «κεντράρουν», κατέληξα στο ότι το Καρπενήσι τουλάχιστον έχει πετύχει το στόχο του! Το «νησί στο βουνό» συνδυάζει τα πάντα και ταιριάζει σε όλους! Φτιάξτε βαλίτσες, λοιπόν, για Ευρυτανία και Καρπενήσι!